Een acute (kortdurende) bronchitis

(zo noemt men een ontsteking van het slijmvlies van de luchtpijpvertakkingen) is eigenlijk geen zelfstandige ziekte, maar een vrij onschuldige complicatie van een virusinfectie, zoals griep en griepachtige aandoeningen, mazelen...
Één enkele keer wordt deze vorm van bronchitis veroorzaakt door een bacterie.
De meest voorkomende verschijnselen zijn hoest met slijmafscheiding, lichte koorts, misselijkheid en een algeheel malaisegevoel. Bij mensen die verder gezond zijn, is acute bronchitis een eerder onschuldige aandoening, die meestal na tien dagen genezen is.

Behandeling: stomen met warme, vochtige lucht;  hoestmiddel als de hoest te pijnlijk is.
Bij verkoudheid, acute bronchitis en griep helpen antibiotica niet. Enkel als er gevaar bestaat voor een bijkomende besmetting door bacteriën, worden ook antibiotica gegeven. Bij bejaarden en zuigelingen is dit gevaar reëel en is dus extra waakzaamheid geboden.
Geelgroene fluim bij bronchitis is geen indicatie voor behandeling met antibiotica.

Wat is chronische bronchitis - COPD?

Een patiënt heeft chronische bronchitis als de ziekteverschijnselen minstens drie maanden duren en twee of meer jaren achtereen terugkomen. In de geneeskunde spreekt men van COPD (Chronic Obstructive Pulmonary Disease): het chronisch obstructief syndroom van de luchtwegen.
Chronische bronchitis betekent (in tegenstelling tot acute bronchitis) op langere termijn een ernstige bedreiging van de gezondheid. Deze kwaal kan ernstige beschadigingen van het ademhalingsstelsel teweeg brengen, zoals ontsteking, verdikking en blijvende verwijding van de luchtpijpvertakkingen in de longen (bronchiëctasie genoemd). Andere, mogelijke gevolgen: een gedeeltelijke blokkade, met een buitensporige productie van taai slijm, en longen die minder goed in staat zijn zuurstof aan het bloed over te dragen.

Chronische bronchitis gaat vaak samen met een andere permanente longkwaal, het longemfyseem. Laatstgenoemde chronische longziekte wordt gekenmerkt door een teloorgaan van de longblaasjes. Hierdoor ontstaan grotere luchtruimten in de  longen en gaat de elasticiteit ervan verloren.